Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

Όταν βγαίνει ο ήλιος και χαίρομαι
νομίζω πως είσαι πάλι εσύ που φωτίζεις τη μέρα μου
και με καλείς
να βγω

                                                       
                                                                                                        Θα 'ρθω.
                                                                                       Ως την ανάμνηση, θα'ρθω

                            -μαρία-

Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

δεν πρεπει

...
ίσως γιατί τα καλοκαίρια και οι χειμώνες
είναι μέσα μας
κι αν κανείς εχει παγώσει,απ'το κρύο
    κάποτε
θ'αποζητά για πάντα
τη συντροφιά των τζιτζικιών...

-μαρία-

Δευτέρα 28 Μαΐου 2012


Φυλάκισε την πουτάνα μέσα σου
γιατί αν σε μαρτυρήσει
θα μάθουν όλοι πόσο ακριβή είναι η αγάπη
και θα ξεμείνουμε απο πόλεμο...

-μαρία-





Τόσα βιβλία κι ακόμα 
δεν ήταν κεφάλαιο αρκετό
για να σε φέρει μα
ούτε στροφή να σε ξεκάνει...

-μαρία-

δακρυ

Από τα μάτια
τρέχουν εικόνες
και τα γιατί παραμερίζουν
Του πρώτου ιλίγγου ο πυρετός χα'ι'ρολογάει μέσα μου
Στη μέση του λαιμού μου βρίσκει να ξαποστάσει
                                                                      και
                                                      πνίγει τις ανάσες μου
Αδημονούν τα κουρασμένα κλάματά μου,
για τη συγχώρεση.
όχι γι' ανάπαυση...
γιατί το ξέρω
πως τα δάκρυα της γέννας μου
ως τα στερνά μου
σαν τους τσιγγάνους θα γυρνούν
στα μάγουλά μου

τζιάτζιου μαρία
με τα λυπης μου απολαμβανω τελικα
τις γνωσεις
πανω στις αποριες που ειχε ο φτωχος μου νους!








Δεν σταζει μελι ο αγουρος καρπος
Δε χρησιμευει
την ελπιδα μονο,αφηνει,
   για το αυριο. 

μαρία

Βασιλικη

σίδερα δεν κλείνουν τις πόρτες μου
και πέταξα τα χράμια
μπροστά απ'τα μάτια μου
Όρος βατό οι σκιές
κάτω απ'τα  βράχια των Μετεώρων
                                                                               Βασιλικη 24-8-'10




Δεν αγαπάς και δεν πεθαίνεις για κάτι
αν πρώτα δε βασανιστείς απ' αυτό...

-μαρία-

δε θες

μοιρολατρείς δίπλα στη πλάτη μου
δεν καρτεράς το χρόνο
κι ούτε κουνείς το δάχτυλο
κι εγώ κουνώ τον άνεμο
να φύγουνε οι συμφορές

ως που τα χέρια να κουράσω υψωμένα....

τζιάτζιου μαρία

Μικρό,έπαιζε μ' έναν πειρατή
και το μικρό του σπαθί
τα βράδια δίπλα στο μαξιλάρι του
και με το γάτο του το Μάρκο το χοντρό
με τη μαύρη μύτη
και την κοντή ουρά.
Μικρό,τάιζε και πουλιά.
Δυο πράσινα παπαγαλάκια
που μοιάζαν με τα μάτια του.

Μικρό,του φόραγ' η μάνα του τη μπλούζα
και του ΄λεγε "μην τη λερώσεις"
Τώρα, του λέει "μην τη ματώσεις"

[...]


[...]


[...]



Τρυφερέ πειρατή...σώσε το άνθος...καλά το κάνεις
κι ύστερα,καλά το κάνεις...σώσε τον κόσμο σου...



[Οι κουρσάροι, μικροί, ατενίζουν τον κόσμο όμορφο και τη ζωή τους παράσημο  στα χέρια της μοίρας τους.
Δε βγαίνουν με πειρατικό και γάντζο αντίς για χέρι στις θάλασσες. 
Δεν έχουν καν όνομα...]


τζιάτζιου μαρία



* χρωστούμενο αλλά όπου φωνάζει κοιμάται πίσω, με τον τίτλο του...παλιό :*

Πέμπτη 24 Μαΐου 2012


Γιατί απο τόσο που σε φαντάζομαι 
τραυματίζονται τα μάτια μου;
Γιατί απο τόσο που θέλω να σε νιώσω
πνίγεσαι;

                                     Γιατί απο τόσο πολύ που σ' αγαπώ
                                                                    με πληγώνει ο έρωτας;

                                                                                                            Πολύς έρωτας για το τίποτα...

                                                                                                                                   -μαρία-


Τρίτη 22 Μαΐου 2012

Απόψε όμως
στις εκπνοές μου
θα σε τραβήξω μαζί μου.
Να μην υπάρξει τίποτα να μπορεί
να σε χωρίσει απο θάνατο

μαρία


Δε μπορεί να σε πλακώνει ο κόσμος ολάκερος
αλλά να μη μπορείς να βρεις ήσυχη γωνιά να πεθάνεις...

μαρία



Έλεγες,
κάτω απ' τις χλομές ανταύγειες ενός φανοστάτη
πως,
οι μέρες μας θα διαρκέσουν τόσο,
όσο θα ρυτιδιάζει  η θάλασσα
κι οι γλάροι θα βουτούν στα γαλανά νερά της.
Και, κοίταξα στα βάθη της ανήσυχη
μήπως την πιει η γης
και σήκωσα τα μάτια μου στον ουρανό
να βεβαιώσω πως
οι ιπτάμενες λευκές σου υποσχέσεις
σχίζουν ακόμα τον αέρα...
Έστειλα την κραυγή μου να βρει το τέλος του ορίζοντα,
ως εκεί που μου 'λεγες πως θα φτάσουν οι ώρες μας
μα...


τζιάτζιου μαρία



Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

Μόνοι, σαν τις ερημιές του κόσμου
καμιά θάλασσα δε μας σήκωσε
κανένας ουρανός δεν μας ξημέρωσε.
Οι συλλαβές της χαράς ήταν δύσκολες
Μια λύσσα, στην έρημο
φωνή γλάρου
λευκού, όσο η πίσσα.
Ξεραμένα κίτρινα, τα λουλούδια
δεν ανθίζουν
όσο ήλιος δε βγαίνει
στο ατέλειωτο νύχτωμα.
Κι ο Αυγερινός,
ο Αυγερινός σε εμάς,
την πλάτη του έδειχνε
τσαχπίνης κι ανισόρροπος
με τα παράπονά του σκόρπια αστέρια
σ' όλες τις γωνιές τ' ουρανού

τζιάτζιου μαρία




[foto: jpastos]






































Ίσως πάλι ν΄ανταμώσουμε, μα εκεί που μ΄άφησες
δεν πρόκειται ποτέ να με ξαναβρείς.
                                        
Μπρεχτ
Είδα το χάρισμα όλου του κόσμου.
Την ομορφιά
την καλοσύνη του
το γέλιο του
την ευγένεια
την απόλυτη ευτυχία...
την απεραντοσύνη του έρωτα
όταν ξαφνικά,
έκλεισες τα μάτια σου
σαν να πέσανε του ρόδου πέταλα

-μαρία-


Κυριακή 20 Μαΐου 2012

Ή θα αφήσεις το συναίσθημα να σε υποτάξει στον έρωτα
με κίνδυνο να χάσεις τη λογική
'Η θα αφήσεις τη λογική να λειτουργήσει
με κίνδυνο να χάσεις το συναίσθημα...
Όπως και να 'χει, ποτέ δεν ξέρεις που βγάζει ο δρόμος

-μαρία-




Σάββατο 19 Μαΐου 2012

"Ποτέ δεν αγαπάμε κανέναν. Αγαπάμε αποκλειστικά την εικόνα που διαμορφώνουμε για κάποιον. Αυτό που αγαπάμε είναι μια δική μας κατασκευή, στην ουσία δεν αγαπάμε παρά τον εαυτό μας"

                                                     fernando pessoa
Αυτό που έχει σημασία στη ζωή δεν είναι τι σου συμβαίνει αλλά, τι θυμάσαι και πώς το θυμάσαι...
 

                                                                                   gabriel garcia marquez

Παρασκευή 18 Μαΐου 2012



Μα όταν θα με αγγίζεις

Θα χάνομαι στην ομίχλη μου

Κάθε φορά που θα 'ρχεσαι

Θα πυρπολώ το σώμα μου

Κι όταν θα πλησιάζεις

Θα πηδώ στο γκρεμό

Όσες φορές θα με κοιτάς
Θα σε βυθίζω στη δική μου δίνη

Όσες φορές θα μιλάς

Θα σου λέω "ξέχασα"

Όσες φορές θα μ' ακούς,

θα σου λέω...

"Τόσες φορές πέθανα"

                        τζιάτζιου μαρία







"Ανεξήγητο" είπες "ανεξήγητο"

Δε μπορείς να αγαπήσεις
ούτε όσο η σκέψη μου...

μ.τ.


Εσύ να θυμάσαι ένα κατακόκκινο, πυρακτωμένο φεγγάρι.
Κι όλα θα πάρουν το δρόμο τους...

μ.τ.



Ζωή είναι ένα βήμα μπρος
πριν είναι αργά...
δίκιο έχεις!!

μ.τ.



Τρίτη 15 Μαΐου 2012

φωτιά;


Κι όπως αφρίζεις στο κουφάρι μου
και σκυλιάζεις μέσα στα κόκκαλά μου
παραφρονώ απ' τη ζήλια μου
και στενεύομαι αρμός στο πάτωμα.
Κι όσο οι μέρες με γεράζουν
χαίρομαι την εκδίκηση του χρόνου
που σε καταπίνει,
πενιά κιθάρας λεπτό λεπτό
στην άδεια σκηνή που έστησες.
Μελαγχολική μου ακρίβεια!
Γελάει ο πόνος μου που νόμισες
πως είμαι θέα κοινή
Δεν είμαι άνεμος σου είπα.
Είμαι φωτιά. Κρυφή, καταστροφική
κι απαρηγόρητη

τζιάτζιου μαρία


Δευτέρα 14 Μαΐου 2012

το κορμί που λιώνει στο κάτεργο του έρωτα
η ψυχή που καίγεται στο καμίνι του
κι η χαρά που αποδεκατίζεται στον άνισο πόλεμό του
τιμούνται δίκαια απ' το χρόνο...
Αν έχεις την υπομονή να πεθάνεις όρθιος!

-μαρία-


Κυριακή 13 Μαΐου 2012

-Γιατί δε φεύγεις;
-Είμαι τρελός
-Και γιατί μένεις;
-Είσαι η τρέλα μου
-Γιατί δε μιλάς;
-Απαντώ
-Δε με κοιτάς..
-Σε βλέπω
-Δε με σκέφτεσαι..
-Είμαι πάντα μαζί σου
-Και γιατί μου λείπεις;
-Γιατί τα όνειρα το πρωί σβήνουν

-μαρία-



Παρασκευή 11 Μαΐου 2012

Τώρα που δε μιλάς στο μυαλό μου
μπορώ να σε κάνω ο,τι θέλω
Κι ύστερα να χλευάσω τα λάθη μου

-μαρία-


Δευτέρα 7 Μαΐου 2012

Αγόρι μου...

Ποιος ήλιος φωτινότερος
απ'το πρόσωπό σου αγόρι μου
ποιο φώς πιο λαμπερό


Ποια δύναμη πιο μεγάλη
απ'την αγάπη σου
και τα παιχνιδιάρικα μάτια σου,
ποια αγκαλιά πιο τρυφερή
απ΄τα δυο χεράκια σου...


Ποιο φιλί απ'το πρώτο φιλί σου
πιο δροσερό κι αξέχαστο
και ποιο κλάμα πιο αγαπημένο...


Ποια χρόνια πιο όμορφα
απ'τα χρόνια μαζί σου
μικρό μου λουλούδι...
ποιος ψίθυρος πιο λατρευτός
απ'την ανάσα σου


Ποιος παράδεισος πιο ευωδιαστός
απ' την ύπαρξή σου

-η μαμά-



Σάββατο 5 Μαΐου 2012

Όπως κατάλαβες,

Ώρα να κλείσω τα παντζούρια, γιατί ξημερώνει
κι εγώ δεν θέλω να τελειώσει ακόμα η νύχτα μου.
Θα με τυφλώσουν τα νιάτα της μέρας απόψε.
Και ξέρεις κάτι;
Γκρεμίζει το μυαλό μου.
Όσο κι αν κάνεις τον τυφλό, συμβαίνει.
Ξέρεις πως όλα της νύχτας τα ξημέρωσα
δίπλα στο τσιγάρο που δεν έσβησε

Ξέρεις!
-Ούρλιαξα τελικά μιας και μπορούσα!-
Όλα της νύχτας τα ξημέρωσα!!!
Και παριστάνω τη βλαμμένη σιωπή
στο στόμα του φεγγαριού των ρομαντικών...
αυτό που τσαλαπατάει τα νεύρα μου...
και παριστάνω και την απαρηγόρητη ντροπή
που άλλη μια φορά δεν τα κατάφερα
και που δεν είχα περιθώρια
και τί δεν πρόλαβα να πω κτλ
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας δράκος
με μεγάλο στόμα!!!
Είπες να μη χάνω την ελπίδα μου!
Ε, λοιπόν, γιατί να μην το κάνω;
Κάτι μου λέει πως ξέρω,ναι,

Και θα μαζέψουμε τις πράσινες χάντρες μία μία
ξανά...Μαζί, το θες!
Γιατί; Άσε με να το πιστεύω!
Άσε με να σ' αγαπάω όπως μπορώ!
Άσε με να διαλέξω εγώ, πόσο μπορώ να πονάω!
Άσε με, όταν θες να φύγεις,
να σου φτιάξω να έχεις μια δικαιολογία να μην πονέσεις
γιατί η επιλογή, δεν έχει τη δύναμη του μοιραίου...

Μαρία



Σημαδεύεις διάνα στο μέρος της καρδιάς που πονάει
με το βέλος φωτιά.
Αν είναι δίκιο,
άσε να κλείσω μια στιγμή στο βλέμμα μου τον κόσμο
κι άστο να σου ξεφύγει.
Δε θέλω να είσαι η τελευταία μου εικόνα..
Θέλω να μπορώ να σ' αγαπώ
πιο μακριά κι απο 'κει που θα μ' αφήσεις να πάω!

Μαρία










Πέμπτη 3 Μαΐου 2012

Ξεχασμένος στην ελλειπτική τροχιά σου
παράφορα αμετακίνητος
κι ακατανόητα σταθερός
σαν τον επί των αιώνων έτοιμο
δισκοβόλο του Μύρωνος.
Μια ατέλειωτη εκκίνηση αναμένω.
Το βλέμμα τραχύ, απόμακρο
σε στόχο άγνωστο σε μένα
δε μ' αγκαλιάζει.
Οι μύες σου έτοιμοι για το πέταγμα,
οι φλέβες δονούνται
οι γροθιές κλειστές.
Καλά ζωγραφισμένη ένταση αποκαλύπτεις
Μαρτυριά φυγής.
Ο προορισμός σου άγνωστος.
Κι ο λόγος

Μαρία