Λάτρευα τις σκιερές σου επισκέψεις
και τα γρήγορα φτιαγμένα λόγια απο φόβο.
Οι χαραμάδες στα βιβλία μου,
ίχνη απ' τους διστακτικούς σου δρόμους,
χιλιοπερπατημένοι,
αντιφέγγουν την κιτρινισμένη αγάπη
που κείτεται, με τα τραύματα ακόμα..
Κι ας πέρασε καιρός.
Δεν ξέρω...
Κι ενώ
φροντίζω τα μονοπάτια σου
και κρατώ ανοιχτά τα πορτόφυλλα
να σε μπάσω μέσα αν θα 'ρθείς,
και φυλώ τ' άδεια πακέτα απ' τα τσιγάρα
να τα γεμίσω με επιστροφή,πάλι,
έχω γεμίσει τις τσέπες μου με δάκρυα..
γιατί..
 δε βρήκα άδειο χώρο να κρύψω τις ελπίδες μου!