Πέμπτη 31 Μαΐου 2012
Τετάρτη 30 Μαΐου 2012
δεν πρεπει
...
ίσως γιατί τα καλοκαίρια και οι χειμώνες
είναι μέσα μας
κι αν κανείς εχει παγώσει,απ'το κρύο
κάποτε
θ'αποζητά για πάντα
τη συντροφιά των τζιτζικιών...
-μαρία-
ίσως γιατί τα καλοκαίρια και οι χειμώνες
είναι μέσα μας
κι αν κανείς εχει παγώσει,απ'το κρύο
κάποτε
θ'αποζητά για πάντα
τη συντροφιά των τζιτζικιών...
-μαρία-
Δευτέρα 28 Μαΐου 2012
δακρυ
Από τα μάτια
τρέχουν εικόνες
και τα γιατί παραμερίζουν
Του πρώτου ιλίγγου ο πυρετός χα'ι'ρολογάει μέσα μου
Στη μέση του λαιμού μου βρίσκει να ξαποστάσει
και
πνίγει τις ανάσες μου
Αδημονούν τα κουρασμένα κλάματά μου,
για τη συγχώρεση.
όχι γι' ανάπαυση...
γιατί το ξέρω
πως τα δάκρυα της γέννας μου
ως τα στερνά μου
σαν τους τσιγγάνους θα γυρνούν
στα μάγουλά μου
τζιάτζιου μαρία
τρέχουν εικόνες
και τα γιατί παραμερίζουν
Του πρώτου ιλίγγου ο πυρετός χα'ι'ρολογάει μέσα μου
Στη μέση του λαιμού μου βρίσκει να ξαποστάσει
και
πνίγει τις ανάσες μου
Αδημονούν τα κουρασμένα κλάματά μου,
για τη συγχώρεση.
όχι γι' ανάπαυση...
γιατί το ξέρω
πως τα δάκρυα της γέννας μου
ως τα στερνά μου
σαν τους τσιγγάνους θα γυρνούν
στα μάγουλά μου
τζιάτζιου μαρία
Βασιλικη
σίδερα δεν κλείνουν τις πόρτες μου
και πέταξα τα χράμια
και πέταξα τα χράμια
μπροστά απ'τα μάτια μου
Όρος βατό οι σκιές
κάτω απ'τα βράχια των Μετεώρων
Βασιλικη 24-8-'10
Δεν αγαπάς και δεν πεθαίνεις για κάτι
αν πρώτα δε βασανιστείς απ' αυτό...
-μαρία-
-μαρία-
δε θες
μοιρολατρείς δίπλα στη πλάτη μου
δεν καρτεράς το χρόνο
κι ούτε κουνείς το δάχτυλο
κι εγώ κουνώ τον άνεμο
να φύγουνε οι συμφορές
ως που τα χέρια να κουράσω υψωμένα....
τζιάτζιου μαρία
δεν καρτεράς το χρόνο
κι ούτε κουνείς το δάχτυλο
κι εγώ κουνώ τον άνεμο
να φύγουνε οι συμφορές
ως που τα χέρια να κουράσω υψωμένα....
τζιάτζιου μαρία
Μικρό,έπαιζε μ' έναν πειρατή
και το μικρό του σπαθί
τα βράδια δίπλα στο μαξιλάρι του
και με το γάτο του το Μάρκο το χοντρό
με τη μαύρη μύτη
και την κοντή ουρά.
Μικρό,τάιζε και πουλιά.
Δυο πράσινα παπαγαλάκια
που μοιάζαν με τα μάτια του.
Μικρό,του φόραγ' η μάνα του τη μπλούζα
και του ΄λεγε "μην τη λερώσεις"
Τώρα, του λέει "μην τη ματώσεις"
[...]
[...]
[...]
Τρυφερέ πειρατή...σώσε το άνθος...καλά το κάνεις
κι ύστερα,καλά το κάνεις...σώσε τον κόσμο σου...
[Οι κουρσάροι, μικροί, ατενίζουν τον κόσμο όμορφο και τη ζωή τους παράσημο στα χέρια της μοίρας τους.
Δε βγαίνουν με πειρατικό και γάντζο αντίς για χέρι στις θάλασσες.
Δεν έχουν καν όνομα...]
τζιάτζιου μαρία
* χρωστούμενο αλλά όπου φωνάζει κοιμάται πίσω, με τον τίτλο του...παλιό :*
Τρίτη 22 Μαΐου 2012
Έλεγες,
κάτω απ' τις χλομές ανταύγειες ενός φανοστάτη
πως,
οι μέρες μας θα διαρκέσουν τόσο,
όσο θα ρυτιδιάζει η θάλασσα
κι οι γλάροι θα βουτούν στα γαλανά νερά της.
Και, κοίταξα στα βάθη της ανήσυχη
μήπως την πιει η γης
και σήκωσα τα μάτια μου στον ουρανό
να βεβαιώσω πως
οι ιπτάμενες λευκές σου υποσχέσεις
σχίζουν ακόμα τον αέρα...
Έστειλα την κραυγή μου να βρει το τέλος του ορίζοντα,
ως εκεί που μου 'λεγες πως θα φτάσουν οι ώρες μας
μα...
τζιάτζιου μαρία
Δευτέρα 21 Μαΐου 2012
Μόνοι, σαν τις ερημιές του κόσμου
καμιά θάλασσα δε μας σήκωσε
κανένας ουρανός δεν μας ξημέρωσε.
Οι συλλαβές της χαράς ήταν δύσκολες
Μια λύσσα, στην έρημο
φωνή γλάρου
λευκού, όσο η πίσσα.
Ξεραμένα κίτρινα, τα λουλούδια
δεν ανθίζουν
όσο ήλιος δε βγαίνει
στο ατέλειωτο νύχτωμα.
Κι ο Αυγερινός,
ο Αυγερινός σε εμάς,
την πλάτη του έδειχνε
τσαχπίνης κι ανισόρροπος
με τα παράπονά του σκόρπια αστέρια
σ' όλες τις γωνιές τ' ουρανού
τζιάτζιου μαρία
καμιά θάλασσα δε μας σήκωσε
κανένας ουρανός δεν μας ξημέρωσε.
Οι συλλαβές της χαράς ήταν δύσκολες
Μια λύσσα, στην έρημο
φωνή γλάρου
λευκού, όσο η πίσσα.
Ξεραμένα κίτρινα, τα λουλούδια
δεν ανθίζουν
όσο ήλιος δε βγαίνει
στο ατέλειωτο νύχτωμα.
Κι ο Αυγερινός,
ο Αυγερινός σε εμάς,
την πλάτη του έδειχνε
τσαχπίνης κι ανισόρροπος
με τα παράπονά του σκόρπια αστέρια
σ' όλες τις γωνιές τ' ουρανού
τζιάτζιου μαρία
[foto: jpastos]
Σάββατο 19 Μαΐου 2012
Παρασκευή 18 Μαΐου 2012
Μα όταν θα με αγγίζεις
Θα χάνομαι στην ομίχλη μου
Κάθε φορά που θα 'ρχεσαι
Θα πυρπολώ το σώμα μου
Κι όταν θα πλησιάζεις
Θα πηδώ στο γκρεμό
Όσες φορές θα με κοιτάς
Θα σε βυθίζω στη δική μου δίνη
Όσες φορές θα μιλάς
Θα σου λέω "ξέχασα"
Όσες φορές θα μ' ακούς,
θα σου λέω...
"Τόσες φορές πέθανα"
τζιάτζιου μαρία
Τρίτη 15 Μαΐου 2012
φωτιά;
Κι όπως αφρίζεις στο κουφάρι μου
και σκυλιάζεις μέσα στα κόκκαλά μου
παραφρονώ απ' τη ζήλια μου
και στενεύομαι αρμός στο πάτωμα.
Κι όσο οι μέρες με γεράζουν
χαίρομαι την εκδίκηση του χρόνου
που σε καταπίνει,
πενιά κιθάρας λεπτό λεπτό
στην άδεια σκηνή που έστησες.
Μελαγχολική μου ακρίβεια!
Γελάει ο πόνος μου που νόμισες
πως είμαι θέα κοινή
Δεν είμαι άνεμος σου είπα.
Είμαι φωτιά. Κρυφή, καταστροφική
κι απαρηγόρητη
τζιάτζιου μαρία
Δευτέρα 7 Μαΐου 2012
Αγόρι μου...
Ποιος ήλιος φωτινότερος
απ'το πρόσωπό σου αγόρι μου
ποιο φώς πιο λαμπερό
Ποια δύναμη πιο μεγάλη
απ'την αγάπη σου
και τα παιχνιδιάρικα μάτια σου,
ποια αγκαλιά πιο τρυφερή
απ΄τα δυο χεράκια σου...
Ποιο φιλί απ'το πρώτο φιλί σου
πιο δροσερό κι αξέχαστο
και ποιο κλάμα πιο αγαπημένο...
Ποια χρόνια πιο όμορφα
απ'τα χρόνια μαζί σου
μικρό μου λουλούδι...
ποιος ψίθυρος πιο λατρευτός
απ'την ανάσα σου
Ποιος παράδεισος πιο ευωδιαστός
απ' την ύπαρξή σου
-η μαμά-
απ'το πρόσωπό σου αγόρι μου
ποιο φώς πιο λαμπερό
Ποια δύναμη πιο μεγάλη
απ'την αγάπη σου
και τα παιχνιδιάρικα μάτια σου,
ποια αγκαλιά πιο τρυφερή
απ΄τα δυο χεράκια σου...
Ποιο φιλί απ'το πρώτο φιλί σου
πιο δροσερό κι αξέχαστο
και ποιο κλάμα πιο αγαπημένο...
Ποια χρόνια πιο όμορφα
απ'τα χρόνια μαζί σου
μικρό μου λουλούδι...
ποιος ψίθυρος πιο λατρευτός
απ'την ανάσα σου
Ποιος παράδεισος πιο ευωδιαστός
απ' την ύπαρξή σου
-η μαμά-
Σάββατο 5 Μαΐου 2012
Όπως κατάλαβες,
Ώρα να κλείσω τα παντζούρια, γιατί ξημερώνει
Και θα μαζέψουμε τις πράσινες χάντρες μία μία
ξανά...Μαζί, το θες!
Γιατί; Άσε με να το πιστεύω!
Άσε με να σ' αγαπάω όπως μπορώ!
κι εγώ δεν θέλω να τελειώσει ακόμα η νύχτα μου.
Θα με τυφλώσουν τα νιάτα της μέρας απόψε.
Και ξέρεις κάτι;
Γκρεμίζει το μυαλό μου.
Όσο κι αν κάνεις τον τυφλό, συμβαίνει.
Ξέρεις πως όλα της νύχτας τα ξημέρωσα
δίπλα στο τσιγάρο που δεν έσβησε
Ξέρεις!
-Ούρλιαξα τελικά μιας και μπορούσα!-
Όλα της νύχτας τα ξημέρωσα!!!
Και παριστάνω τη βλαμμένη σιωπή
στο στόμα του φεγγαριού των ρομαντικών...
αυτό που τσαλαπατάει τα νεύρα μου...
και παριστάνω και την απαρηγόρητη ντροπή
που άλλη μια φορά δεν τα κατάφερα
και που δεν είχα περιθώρια
και τί δεν πρόλαβα να πω κτλ
και τί δεν πρόλαβα να πω κτλ
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας δράκος
με μεγάλο στόμα!!!
Είπες να μη χάνω την ελπίδα μου!
Ε, λοιπόν, γιατί να μην το κάνω;
Κάτι μου λέει πως ξέρω,ναι,
Και θα μαζέψουμε τις πράσινες χάντρες μία μία
ξανά...Μαζί, το θες!
Γιατί; Άσε με να το πιστεύω!
Άσε με να σ' αγαπάω όπως μπορώ!
Πέμπτη 3 Μαΐου 2012
Ξεχασμένος στην ελλειπτική τροχιά σου
παράφορα αμετακίνητος
κι ακατανόητα σταθερός
σαν τον επί των αιώνων έτοιμο
δισκοβόλο του Μύρωνος.
Μια ατέλειωτη εκκίνηση αναμένω.
Το βλέμμα τραχύ, απόμακρο
σε στόχο άγνωστο σε μένα
δε μ' αγκαλιάζει.
Οι μύες σου έτοιμοι για το πέταγμα,
οι φλέβες δονούνται
οι γροθιές κλειστές.
Καλά ζωγραφισμένη ένταση αποκαλύπτεις
Μαρτυριά φυγής.
Ο προορισμός σου άγνωστος.
Κι ο λόγος
Μαρία
παράφορα αμετακίνητος
κι ακατανόητα σταθερός
σαν τον επί των αιώνων έτοιμο
δισκοβόλο του Μύρωνος.
Μια ατέλειωτη εκκίνηση αναμένω.
Το βλέμμα τραχύ, απόμακρο
σε στόχο άγνωστο σε μένα
δε μ' αγκαλιάζει.
Οι μύες σου έτοιμοι για το πέταγμα,
οι φλέβες δονούνται
οι γροθιές κλειστές.
Καλά ζωγραφισμένη ένταση αποκαλύπτεις
Μαρτυριά φυγής.
Ο προορισμός σου άγνωστος.
Κι ο λόγος
Μαρία
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)