Είναι κάποιοι που ξέρουν
πως τα στοιχειωμένα μου καράβια που μπάρκαραν
ταξιδεύουν στ' ανοιχτά το ξημέρωμα
πριν ακόμα ο ήλιος επιθεωρήσει τις ρότες τους.
Κάποιοι που πετούν στην κουβέρτα
το κομπόδεμα της ψυχής τους για ναύλα
και στ' ανοιχτά, βουτούν στην ίσαλο γραμμή μου
να ξεπλυθούν στην αρμύρα της θάλασσας .
Ξαγρυπνούν μαζί μου κάποιοι που διαβάζουν
τις συντεταγμένες της αϋπνίας τους μέσα μου
και μου ανοίγουν στις διώρυγες πόρτα,
να αναπνεύσουν πέλαγο τ' αμπάρια μου
να χορέψει το κατάρτι ο πουνέντες
να φυσήξει την ψυχή μου η όστρια...
μαρία τζιάτζιου
