Οι άγγελοί μου

Πεθαίνουν ένας ένας

Κάθε μια στιγμή που σε ξεχνώ

Ψυχοραγούν στην αγκαλιά μου ματωμένοι

Κι ύστερα ευωδιάζει θυμίαμα θανάτου

Στις χούφτες, στα μάτια, στα ανάκατα μαλλιά μου

Και στα χείλη που φιλούν στα κουφάρια τους

Την υγρή αφή της σήψης.

Έτσι με ηρεμεί όποιο μικρό τέλος σου δίνω

Στο χορό με τα πένθιμα μοβ 

Όταν ασυνάρτητα στριγκλίζουν τα ρέκβιεμ μέσα μου

Κι ο κόσμος γυρίζει, γυρίζει,

Εξακολουθεί να γυρίζει...

Ως που να αρχίσει αγάπη απ' την αρχή

Ως που να ελπίσω ξανά ότι λησμόνησα

                                                                       Τζιάτζιου Μαρία