Παραταγμένες οι νύχτες των εκκωφαντικών μου σιωπών

μ’ εγκαταλείπουν.

Η σκόνη τους ύπουλες γλώσσες φωτιάς στο σαλόνι.

Σκίτσα σου διάσπαρτα παντού

και το ξέχειλο από λέξεις κόκκινο τετράδιο

στο συρτάρι, φωνάζει γοερά το όνομά σου!

Ακριβά  μου κόστισε το Φθινόπωρο...

Ακριβά πλήρωσαν και τα μολύβια τόσα δάκρυα 

Τζιάτζιου Μαρία