Όσες φορές θα μ' ακούς, θα σου λέω... "τόσες φορές πέθανα"

Τετάρτη 6 Ιουνίου 2012

Φταίξε μου 
να ξεχάσω...


               μ.τ.


Αναρτήθηκε από Μαρια Τζιατζιου στις 6/06/2012 04:03:00 μ.μ.
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Κοινοποίηση στο XΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα
Κάθε τελεία του ποιητή ένα μικρό σημαδάκι έρωτα

Ποίηση

Ποίηση

.

.
Όποιο δρόμο και να πάρουμε, στο ίδιο σύμπαν θα χανόμαστε... Maria
Η φωτογραφία μου
Μαρια Τζιατζιου
Slnc
Για μένα η ποίηση, δεν είναι φιλοδοξία.Αλλά τρόπος για να μένω πάντα μόνος. Φερνάντο Πεσσόα
Προβολή πλήρους προφίλ

οι σύνδεσμοί μου

Αναρτήσεις

  • ►  2016 (1)
    • ►  Ιουλίου 2016 (1)
  • ►  2014 (7)
    • ►  Σεπτεμβρίου 2014 (2)
    • ►  Ιουλίου 2014 (1)
    • ►  Μαΐου 2014 (1)
    • ►  Μαρτίου 2014 (1)
    • ►  Φεβρουαρίου 2014 (1)
    • ►  Ιανουαρίου 2014 (1)
  • ►  2013 (22)
    • ►  Δεκεμβρίου 2013 (2)
    • ►  Οκτωβρίου 2013 (1)
    • ►  Σεπτεμβρίου 2013 (2)
    • ►  Αυγούστου 2013 (2)
    • ►  Ιουλίου 2013 (1)
    • ►  Ιουνίου 2013 (1)
    • ►  Απριλίου 2013 (4)
    • ►  Μαρτίου 2013 (5)
    • ►  Φεβρουαρίου 2013 (1)
    • ►  Ιανουαρίου 2013 (3)
  • ▼  2012 (171)
    • ►  Δεκεμβρίου 2012 (2)
    • ►  Νοεμβρίου 2012 (2)
    • ►  Οκτωβρίου 2012 (9)
    • ►  Σεπτεμβρίου 2012 (5)
    • ►  Αυγούστου 2012 (8)
    • ►  Ιουλίου 2012 (11)
    • ▼  Ιουνίου 2012 (34)
      • Δεν προσπαθώ να σφάλω. Καμία νύξη λοιπόν για λά...
      • Πίσω απο το αύριο μπορείς να κρυφτείς και μόνος ...
      • [...] Ανέλπιστα, ξαφνικά η γη συρρικνώθηκε, έγιν...
      • Φόρεσα φτερά και θα σε πάρω μαζί μου απόψε. Κανεί...
      • Θα εισβάλλεις πάντα απρόσκλητος και το θεωρώ δεδο...
      • Άρτεμης αγαπημένη
      • Πόσα ποτάμια δεν αδικήσαμε στην άρνησή τους ...
      • Νομίζω πως είναι ώρα. Τώρα που η έκσταση έγινε ...
      •             بالنسبة لك وأعتقد أنه حان ال...
      • Χέρια διάπλατα ανοιχτά Θέλω να γράψω. Χέρια διάπλ...
      • Που λες, το λοιπόν, είναι που δεν υπάρχει χρόνος....
      • Όταν μαθαίνει η καρδιά να μη σε έχει, ήλιε μου, σ...
      • 24 Σεπτέμβρη 1945 ~ Ναζίμ Χικμέτ
      • ισως να είναι ~ PABLO NERUDA
      • Ύστερα,αποκοιμήθηκα εκεί στη χλόη, μέσα στα ζε...
      • Καμιά υπόσχεση δεν άργησε περισσότερο. Κι είχα ...
      • Πουθενά ο τόπος δε με έκρυβε να γράψω. Χωνόμουν...
      • Σαν τελευταίο ωμέγα στης λίμνης το βυθό,  κιτρι...
      • Φταίξε μου  να ξεχάσω...                μ.τ....
      • Μπορώ επιτέλους να αποδεκατιστώ ελεύθερα δίχως ...
      • Όσες φορές θα ονειρεύεται η έκσταση θα δεις τ...
      • Πόσο κρατάει μια αγωνία; Περισσότερο απ' την...
      • Αφιέρωση
      • Αν δεν ήσουν ποιητής  δεν θα ξέκλεβες τόσα σ' α...
      • "absum" "ad finem "
      • Για την τύπισσα. Γεννιόμαστε μαζί μετά τους φραγμούς
      • τα λόγια σου αγκαθωτά πέπλα στη ψυχή σου.. φτιάχ...
      • αυτός ο άνεμος που περνά από  μπροστά σου είναι ...
      • Έι, τι έγινε; Θαρρώ περίμενα ένα τρένο λαίμαργο ν...
      • Το σκάσαμε απ' τη χαραμάδα κι αλητέψαμε. Σε δυο μ...
      • Είναι θλιβερό να ανήκεις σε ένα μόνο κομμάτι καρδ...
      • Σκέψου με θέρμη Λειτούργησε με πάθος Αγάπησε με τ...
      • Ίσως ποτέ Όταν όμως ανταλλάξεις την ανάγκη  κλέ...
    • ►  Μαΐου 2012 (36)
    • ►  Απριλίου 2012 (6)
    • ►  Μαρτίου 2012 (23)
    • ►  Φεβρουαρίου 2012 (19)
    • ►  Ιανουαρίου 2012 (16)
  • ►  2011 (132)
    • ►  Δεκεμβρίου 2011 (14)
    • ►  Σεπτεμβρίου 2011 (8)
    • ►  Αυγούστου 2011 (2)
    • ►  Ιουλίου 2011 (1)
    • ►  Ιουνίου 2011 (3)
    • ►  Μαΐου 2011 (13)
    • ►  Απριλίου 2011 (18)
    • ►  Μαρτίου 2011 (71)
    • ►  Φεβρουαρίου 2011 (2)

Να σε φωνάξω με τ' όνομά σου
ή να σε αφήσω για πάντα, στίχο, μέσα μου;

Φωτιά ο χρόνος που φεύγει

κι η ζωή μια καρβουνιά στο έρεβος της μνήμης




Συνολικές προβολές σελίδας

79,574

Οι εξής με ανέχονται...

,

,
Οι λέξεις είναι μάγισσες
και υφαίνουν το συναίσθημα με μαεστρία.
Σαν η αράχνη τον ιστό της...
Τζιάτζιου Μαρία. Θέμα Φανταστικό Α.Ε.. Από το Blogger.