το νερό μέσα μου.
Πιες να δροσίσεις τη δίψα που σε καίει
διαβάτη της άρρωστης αγάπης μου.
Στάξε στα χείλια σου τα στεγνά
σταγόνα σταγόνα την άγια σου επιθυμία
μη φύγεις λεπρός απ' την πηγή μου αφού την έχω
Οι δρόμοι μου όλοι, αδιάβατοι
να τους περπατήσεις.
σοκάκι σοκάκι
Κάθε γωνιά μου να πατήσεις έρημη
κάθε πλατιά λεωφόρο
που τα φανάρια της σε περιμένανε να διασχίσεις.
Πλεύσε, καράβι στις άγονες γραμμές μου
που ούτε κουπί ακόμη τα νερά τους δεν τάραξαν,
τα γαλάζια κι ήμερα γεμάτα ζωή στο βυθό τους,
πλεύσε τα με ούριο άνεμο.
Γέμισε τον κόσμο μέσα μου
ν' ακουστούν οι φωνές σου
στην πλατιά μου ησυχία,
να σπάσεις την απόκοσμη βουή
που κανείς δεν αντέχει
να τον πάει ως τον παράδεισο.
Κοίτα μην τσακιστείς μοναχά στις συμπληγάδες μου,
πόνο για σένα δεν θέλω που δικός σου δεν είναι.
Μην παραπέσεις
σε ξεχασμένου ονείρου τ' αυλάκι.
ξένο στα μάτια σου
που εγώ το 'κλαψα γι' αλλού..
Μην ξεθαρρέψεις και γελαστείς με τις σειρήνες μου
και ξεχαστείς και μείνεις..
Δεν έχω τόπο για το βράδυ
και φιλιά
και χάδια,
δεν έχω.
Σα θες, ξανά με το ξημέρωμα
γιατί τις νύχτες θεραπεύω τις πληγές μου
