Είναι μεσημέρι αργά
Όπως γυρίζει ο ήλιος
θα χτυπήσει πάνω στα μάτια.
Σου γράφω ξανά.
Το σπίτι με κοιτάει ακατάστατο
Όμως πιο πολύ με  καίει
που τα τσιγάρα τελειώνουν
και θα πρέπει να ξεκρεμαστώ απ' τον πέμπτο
για να μαυρίσω κι άλλο τα πνευμόνια μου.
Ξέρεις εσύ.
Το τηλέφωνο δεν επικοινωνεί
Ο κόσμος είναι πολύ μακριά μου
Δεν τον ακούω,
παρά μονάχα εκείνο το τρένο
δίπλα στα δέντρα.
Περνάει και ξαναπερνάει απ' το κεφάλι μου
και δεν είπα ακόμα ν' ανεβώ.
Είναι μεσημέρι αργά για να πάρω το τρένο
δε νομίζεις;
Κι ύστερα, δεν αφήνω μόνη της την Κατερίνα
Πρέπει να της κάνω κάτι να φάει
Είναι ψηλά ο νους
Σε σκέφτομαι