Κάποια στιγμή μαζευτήκαμε στο παγκάκι.
Είπαμε να αναγνωρίσουμε το παρελθόν
και να τα πούμε
γιατί τα χρόνια θα μας τρώγανε κανονικώς
όπως φάγανε την μις Αννούλα Φρίντα.
Μαζέψαμε κάτι μπύρες κάτι τσιγάρα.
Δεν πίνω.
Εννιά χρόνια κατηχητικό.
Όταν έπρεπε το κάψαμε.
Κάποιος θυμήθηκε.
Ο Τάκης Ινδιάνος στη γέφυρα στη Σαρακίνα.
Έβλεπα τρύπες και το νερό μου προκαλούσε φόβο.
Κι ο Τάκης έφυγε.
Κάτι μου φώναζε απο τότε αλλά
άργησα να ανέβω στο πιο ψηλό της σημείο.
Θυμήθηκα.
" γέχα νόχα -Άμα κάτσεις σ' αυτό το σημείο ένα λεπτό, το νου σου,
προκαλείς τη μοίρα"
Την προκαλέσαμε φορτωμένοι μαγκιά -γέχα νόχα!
Γεια μας ρε!
Η Αννούλα πρώτη. Γεια μας.
Εκείνος έδινε τις προτεραιότητες
Μετά την έκανε...
Το παγκάκι δε βολεύει άλλο λέμε
Τα charly δε βγαίνουν σε τακούνια,
τα στριμώξαμε και 'κείνα όπως όπως στο παρελθόν.
Ποιος θα γυρίσει πρώτος πίσω;
Στη Σαρακίνα;
Όχι, όχι. Πιο πίσω.
Κανένας ρε.
Ανάφτε τσιγάρο. [Κάποιος θα κάνει την αρχή.]
Αλλάξαμε μάρκα, το πρόσεξε κανείς;
Κουβέντες στον αέρα θα λέμε; Ξημερώνει.
-Κι άλλες φορές ξημέρωσε.
-Τότε ήταν αλλιώς. Τότε κάναμε επανάσταση.
-Και τώρα κάνουμε
- Τώρα κάνουμε τις κότες-
-Αξίζει;
-Όσο το παντελόνι που φοράς ρε
-Ναι αλλά τότε μας είχαν υποτιμημένους
- Κι εμείς τους εαυτούς μας υπερτιμημένους.
-Τελικά, ο μαλάκας τσάμπα πήγε γαμώτο!
-Είχε υπερτιμήσει κι αυτός τις δυνάμεις του.
-Και για πόσο θα κάνουμε τις κότες;
-Όσο θα τρως τα πίτουρα που σε ταΐζουν παππού.
-Παππού, που το θυμήθηκες;
-Γιατί περίμενα να το πεις και να είναι έτσι
-Και τι έκανες τόσα χρόνια;
-Περίμενα να είναι έτσι για να το πεις παππού!
-Γεια μας πάλι ρε! Τελευταία τζούρα και την κάνουμε.
Δεν είναι για μας άλλο τα παγκάκια
Περιμένει κόσμος απο σήμερα...