Στα μύχια του είναι σου
τους θυρεούς διπλοκλειδώνεις ώρες ατέλειωτες.
Πράο σινάφι όσο κείτονται
Ξεσπάει απ' τα κατάβαθα η Κίρκη
Κρωγμοί βατράχων
Σείεται η γης την περπατάς κι αυτή σαλεύει
και λαχταρνάει τους τρελούς, ν' αποτελειώνουν.
Αδειάζεις τα μπουντρούμια με τα χέρια σου
πρόστυχα μαζώματα όξω πετάς
μα ψάχνεις πάλι να τα κρύψεις
Μεθάς τα μπλόκα του κακού
γύρω από πτώματα
να φέρει η μέθη το χορό και το κακό χορεύει,
μέσα σε κόκκινες ανήθικες φωτιές
του δαίμονα παιδιά που χαίρονται
Σφήνωσε το κεφάλι σου
ως τις άκρες του κόσμου
φαρμάκι ύπουλου φιδιού κρύβεις στα μάτια.
Μάζεψες λάφυρα χτες και σήμερα
κι ό,τι απ'τ'απομεινάρια
Και πλένεις χέρια
Μα άκουσα το νερό να τρέχει
