Φύσηξέ με, με την πνοή που δίνει αιώνια ζωή 

Φώτισε με, με το πιο καθάριο φώς 

Κράτησε με 

Δείξε μου το δρόμο να βαδίσω με τα μάτια κλειστά 

Οδήγησε με σ' ο,τι αγάπησες 

Σ' ο,τι λαχτάρησ' η καρδιά σου 

Στα πιο απόκρυφα του νου τα μονοπάτια 

Κι εκεί αν το θες,για χάρη στο ζητώ,φυλάκισέ με 

Να ζήσω πίσω απ' τα βρόχινα σου λόγια 

Πίσω απ' τους κρυσταλλένιους καταρράκτες των ματιών σου 

Να νιώσω το ΕΣΥ..... τόσο μέσα σου.... 

Στην εκκωφαντική βοή της σιωπής σου 

Στους λίθινους ψαλμούς της αγάπης σου 

Στην πράσινη λίμνη της νιότης σου 

....Στο φως του κόσμου 

Κλείσε απαλά την ανάσα μου μέσα σου, 

δροσοσταλίδα στ' ατέλειωτο καλοκαίρι 

Κάνε με αστέρι στον απέραντο, βραδινό ουρανό σου 

ή ένα βότσαλο,στις πιο βαθιές 

στις πιο αρμυρές σου θάλασσες... 

Και βρες με πού και πού 

σ' ένα όνειρο 

σ' ένα μεσημέρι 

η σ' ένα θάνατο 

κι ως να ξυπνήσω 

να βραδιάσω 

η να πεθάνω 

... αγάπησε με