Ρώτησέ με για το ανέλπιστο

Ρώτησέ με να σου πω
πώς ταξιδεύουν τα ακυβέρνητα όνειρα
στις φουρτούνες του νου.
Ρώτησέ με,
που ρίχνουν άγκυρα
για ξαπόσταμα
άμα λάχει αίθριος καιρός
στην αχαλίνωτη σκέψη
στη βαθιά σπηλιά της ψυχής
που πνίγεται σε μια στάλα ανάμνησης,
που δε στραγγίζει με το πέρασμα του χρόνου...
Οι ονειροπαγίδες άχρηστες,
πάνω απ' το κεφάλι σαν εκκρεμές.
Αισιοδοξία μάταιη
που τρεμοπαίζει στα ακοίμητα βλέφαρα
περιμένοντας σαν αυλάκι στην έρημο,
τη βροχή.
Ρώτησέ με.
Πε μου να ψάξω κάπου
να βρω μια ήσυχη θάλασσα
να πλεύσω ήρεμα
κι ύστερα να αράξω σε απάγκιο,
να κατευνάσω τα δαιμόνια που
στριγγλίζουν και φωνάζουν μέσα μου.
Δε ζω ειρηνικά πια μαζί τους.
Ρώτησέ με·
μπορώ να χαρίζω κάθε μέρα
τη μια μου ζωή στο ανέλπιστο;

τζιάτζιου μαρία