Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2012

Μ' αρέσει άμα σωπαίνεις ~ Πάμπλο Νερούντα

Μ' αρέσει άμα σωπαίνεις, επειδή στέκεις εκεί σαν απουσία
κι ενώ μεν απ' τα πέρατα μ' ακούς
η φωνή μου εμένα δε σε φτάνει.
Μου φαίνεται ακόμα οτι τα μάτια μου σε σκεπάζουν πετώντας
κι οτι ένα φιλί, μου φαίνεται
στα χείλη σου τη σφραγίδα του βάνει.

Κι όπως τα πράγματα όλα είναι ποτισμένα απο την ψυχή μου
έτσι αναδύεσαι κι εσύ μες απ' τα πράγματα,
ποτισμένη απ' τη δική μου ψυχή.
Του ονείρου πεταλούδα, της ψυχής μου εσύ της μοιάζεις έτσι,
σαν όπως μοιάζεις και στη λέξη μελαγχολία, καθώς ηχεί.

Μ' αρέσεις άμα σωπαίνεις, επειδή στέκεις εκεί σαν ξενιτιά.
Κι άμα κλαις μου αρέσεις
κι απ' την κούνια σου πεταλούδα μου μικρή εσύ.
Κι ενώ μεν απ' τα πέρατα μ' ακούς
η φωνή μου εμένα δε μπορεί να σ' αγγίξει:
Άσε τώρα να βυθιστώ κι εγώ σωπαίνοντας
μες στη δική σου σιωπή.

Άσε με τώρα να σου μιλήσω κι εγώ με τη σιωπή
τη δικιά σου
που είναι απέριττη σαν δαχτυλίδι αρραβώνων
και που λάμπει σαν αστραπή.
Είσαι όμοια η νύχτα, αγάπη μου,
η νύχτα που κατηφορίζει έναστρη
Απόμακρη και τόση δα κι απ' τ' αστέρια φτιαγμένη
είναι η δικιά σου σιωπή.

Μ' αρέσεις άμα σωπαίνεις, επειδή στέκεις εκεί σαν απουσία.
Μακρινή κι απαρηγόρητη, σα να σε σκέπασε χώμα.
Μια λέξη μόνο αν πεις, ένα χαμόγελο- μου αρκεί
για να πανηγυρίσω που είσαι εδώ κοντά μου ακόμα















Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012

Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012

Θα μπορούσα ίσως να μετανιώσω
για το παιχνίδι με τους ληστές.
Να αλλάξω το ρόλο μου με άλλον.
Δεν εμπνέει παραφροσύνη πια.
Τελευταία παίζω πολύ με τους στρατιώτες σου
καταστρώνω πλάνα,
στήνω στο σαλόνι πεδία μαχών,
κρύβομαι στο χόρτο και περιμένω  

Πάλι τα ίδια.
Οι ακροβολισμένες ενοχές
σφραγίζουν με αναρίθμητες ριπές το στόμα μου.
Τα δικά μου πολυβόλα σωπαίνουν.
Τραυματίας πάλι εγώ.
Απ' τα πυρά μου (;)

Δεν είναι παιχνίδια αυτά.
Δεν έμαθα ποτέ να τα παίζω.
Άσε που διαρκούν πολλές αιωνιότητες
και μου θανατώνουν το παρακάτω.


                                                                               Τζιάτζιου Μαρία

                                                                             “Handle with Care,” Fotini Hamidieli, 2010


Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2012

Άνοιξα τον φάκελό σου.
Δεν είχα πάλι θέμα για σήμερα

Ξαναμπήκες στα πρόχειρα με υποσημείωση:

"Εκκρεμεί έλεγχος".

Προς το παρόν,
η ζωή συνεχίζεται...


                                                              Τζιάτζιου Μαρία




Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2012

Οι άγγελοί μου
Πεθαίνουν ένας ένας
Κάθε μια στιγμή που σε ξεχνώ
Ψυχοραγούν στην αγκαλιά μου ματωμένοι
Κι ύστερα ευωδιάζει θυμίαμα θανάτου
Στις χούφτες, στα μάτια, στα ανάκατα μαλλιά μου
Και στα χείλη που φιλούν στα κουφάρια τους
Την υγρή αφή της σήψης.

Έτσι με ηρεμεί όποιο μικρό τέλος σου δίνω
Στο χορό με τα πένθιμα μοβ 
Όταν ασυνάρτητα στριγκλίζουν τα ρέκβιεμ μέσα μου
Κι ο κόσμος γυρίζει, γυρίζει,
Εξακολουθεί να γυρίζει...

Ως που να αρχίσει αγάπη απ' την αρχή

Ως που να ελπίσω ξανά ότι λησμόνησα

                                                                       Τζιάτζιου Μαρία