Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

Απόσπασμα απ' το έργο του Μενέλαου Λουντέμη "Τα πλοία δεν άραξαν"

[...]
Με είχε ποτίσει η ψυχολογία του ναυαγού που
βαστά μέσ' το  κρύο ολόκληρη νύχτα.
Και το πρωί που ημερώνει και ζεσταίνει η θάλασσα
αφήνεται να πνιγεί γιατί βλέπει
πόσο ωραία και πόσο μακριά είν' η στεριά...
[...]




Αντίλαλος

                                                                    Μουσική Σύνθεση:  Δημήτρης Παπαδημητρίου

Ύστερα έρχεται πάντα η σιωπή.
Πάντα δείχνει το πρόσωπό της 
αυτή η απο μέσα Σωτηρία στο τέλος.
Μα κανείς δεν τη λαβαίνει υπ' όψιν.
Γιατί μένει ζωντανή η προτίμηση 
στο δυνατό πόνο
που προκαλεί το ανεκπλήρωτο.

"Είναι γλυκό να διαλύεσαι"
"Είναι δροσερά τα θολά νερά του έρωτα 
όταν καίγεσαι"

Ω, είναι υπέροχο το άρωμα 
του κορμιού που δεν άγγιξες.

Είναι λυτρωτικά τα λόγια που δεν άκουσες.

Είναι ζεστό το κρεβάτι που δεν ξάπλωσες.

Ποιος ακούει τη σιωπή
όταν φωνάζει η καρδιά..
Ποιος διαλέγει να πεθάνει στην ηρεμία
όταν τρικλίζει το σώμα απ' το τρέμουλο
και τον ομορφαίνει το κόκκινο χρώμα στα μάγουλα
που βάφει η επιθυμία....
                                                               m-g

Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012
















Το σκοτάδι της φυλακής που μαντρώνει
το πνεύμα
είναι αιώνια καταδίκη!!
Αν καταφέρει κι αθωωθεί κανείς απ' αυτή
τίποτα ύστερα δε δύναται να καλουπώσει
την  απελευθερωμένη του υπόσταση!!

                                                                 

Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012

ΚΡΙΣΗ

Κι αν καμιά φορά αντικαθιστάς το όνειρο
με την πραγματικότητα
και 'κείνη σε σκορπάει
και είναι σαν πέτρες που πέφτουν βράχια
πάνω σου, πες
"ζωή".

Έχεις κερδίσει ένα βήμα
πιο κοντά στην πληρότητα
Ένα βήμα πιο κοντά
στην υπογραφή συνθήκης [...]
και παραδέχεσαι πως
"τίποτα
τίποτα δεν εξουσιοδοτείς,
παρά τον πόνο
-καλύτερα-
να σε φορτώσει με το βάρος της εμπειρίας
που θα χρειαστείς,
ώστε δίνοντας λόγο στον εαυτό σου,
να έχεις και την τόλμη να τον κρίνεις"

Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

Έτσι, σαν άδειο όνειρο εισέβαλες  στη μέρα μου
κι εκείνη ξώκειλε
σε μια λεκάνη νύχτα 
Έτσι, σαν άδεια στράτα ερημική και φόβια...
πρέπει να σε βαδίσω.
Δίχως να βλέπω που πατώ
Δίχως να ξέρω και γιατί 
θα πρέπει να σε μάθω...

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

Ακόμα μια υγρή θυμωμένη νύχτα
Ακόμα μια σπαταλημένη οργή 
Ακόμα ένα φιλί πατημένο στο δάπεδο


Μια καληνύχτα τσαλακωμένη
Και μια πλάτη στα μάτια μου
Ακόμα θα σου πω..
Είναι ο πιο σίγουρος δρόμος να σ' αγαπώ, όμως
και να σε νοιάζομαι...

Αντίλαλος

Αποζητώ...εκεί που πατώ ξυπόλυτη,
αχνούς απ' τις ανάσες σου..
Και λούζομαι
κι αποκοιμιέμαι,
στις γούρνες που έπλυνες τα χέρια σου
κι άφησες άπλυτη ψυχή,
να με χτίσει στα τείχη σου..


Ξεζούμισα το νου
και μόνον εσύ στάλαξες.
Αγνάντεψα τον κόσμο
και μόνο εσένα είδανε τα μάτια μου.
Έκανα να φωνάξω και
τ' όνομά σου μοναχά, κάθε φορά
μου 'στελνε πίσω ο μακρινός μου αντίλαλος.


Χαρά της ατέλειωτης γιορτής μου
που δε φάνηκες
Καημέ της αναπόφευκτης λήθης μου
Κρύψου κάτω απ' το σεντόνι
του ανεκπλήρωτου
και του απαρηγόρητου
του μακρινού
και του παντοτινού μου έρωτα
να ζεσταθείς από την αύρα μου.
Κι εγώ ας ζεσταθώ απ' την απουσία ...

Το νάζι της. Το πλάνεμά της να φοβάσαι...
Όχι το κορμί,
όχι τα στήθια της τα ζουμερά
που μοιάζουνε της κόλασης
όχι τα χείλια της τα κόκκινα
που μοιάζουν της φωτιάς.
Τον λόγο της.
Τον λόγο να φοβάσαι.
Και τη γλυκιά ψυχή...



Άδειο όνειρο εμβόλισε τις πρωινές μου ώρες
Κι η μέρα μου ξώκειλε.
Μαύρα πουλιά πετάξανε πάνω απ' τον ουρανό μου
κι οι οιωνοί μου πεθαίνανε.
Μια καλημέρα πάλι χάθηκε στο δάσος της νύχτας...
Ένας βασιλιάς έπεφτε απ' το θρόνο του συνέχεια
Ανάμεσα σε χιλιάδες αστέρια
Πιο λαμπερός από όλα
Με μια κραυγή υστερίας 
Χειρότερη απ' το "παραγκωνισμένος ¨
Χειρότερη απ' το ¨μισητός¨
Κι η ανάσα του έκαιγε τον ουρανό
Και τα χέρια του χτυπούσαν το σκοτάδι μανιασμένα
Η κραυγή στεκόταν και τον κοίταγε...
Τα μάτια της ορθάνοιχτα τον καταπίνανε
¨ Άμοιρε λιποτάκτη..Πέσε
Η γη αξίζει στους βασιλιάδες
χμ!
Στον ουρανό, μόνο η κορώνα τους...¨

Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2012

ΕΣΤΙΕΣ ΜΙΚΡΟΒΙΩΝ-1977 ΝΑΝΟΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ




ΠΙΣΤΕΥΩ
Πιστεύω σε μια χημική ένωση Πατέρα Παντοκράτορα
Πιστεύω σε μια ηλεκτρική εκκένωση Άγιο Πνεύμα
Πιστεύω σ’ ένα Γιο Μονογενή που βγήκε από το σπέρμα
Πιστεύω σε μια φυσική εξέλιξη Μητέρα Αειπαρθένα
Πιστεύω σε μια εκκλησία διακόπτρα του φωτός
Και σε δώδεκα Απόστολους του Έρωτα
Πιστεύω σ’ ένα Εσταυρωμένο δέντρο
Και σε μια αρχική ουσία Π
Πιστεύω σ’ έναν άγνωστο παράγοντα
Που γεννάει την περιέργεια
Πιστεύω σ’ ένα πονηρό και σ’ ένα αθώο πνεύμα
Πιστεύω σε μιαν ωραία γυναίκα
Που θα με κάνει ευτυχισμένο
Πιστεύω στη μεγάλη δύναμη της φαντασίας
Που μπορεί στην κόλαση να δει τον παράδεισο
Στο καθετί που βλέπω που ακούω που μαντεύω που αγαπώ
                Πιστεύω
Πιστεύω σ’ έναν άνθρωπο αποφυλακισμένο
Απ’ τα δεσμά της σκέψης του τού φόβου του το αυγό
Άγιος ελεύθερος στον Αιώνα τον Άπαντα


Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012

Ω, φιλί υγρό στην παλάμη μου!
Χείλια ζεστά!
Στήθια τρεμάμενα, ω!
Μάτια θολά μου κόκκινα,
σβηστή απ' τον πόθο ανάσα...
Ω, ψίθυρε γλυκέ!
Πόνε μου!
Γλυκιά μου υπομονή..
Μεγαλοσύνη της αγάπης μου!



Με κυνηγά η θάλασσα



Αγάπη μου μονάχα
μονάχα να μην κλάψεις
ζεστό μη γίνω δάκρυ...

  

Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012




Αν βρω κι εγώ κάτι δικό σου
να είσαι σίγουρος πως
θα το πάρεις πίσω.
Είναι κακό να αφήνεις χρωστούμενα.
Σε κυνηγάνε όσο και οι Ερινύες...


Αν βρεις κάτι δικό μου
εκεί που ψάχνεις,
φώναξε και μένα.
Ψάχνω κι εγώ κομμάτια της ψυχής μου
και νομίζω πως σ' εκείνο το μαύρο φόντο
θα χανόταν εύκολα.
Ήταν όλα πίσσα...

Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012

Σα γίνω θες
μια χούφτα χώμα
κι ήμερες νότες
συντροφιά μου παραστέκουν
μίλησέ μου κι εσύ.
Σαν ψηλά πετούμενο
σαν απόβραδο αργό,
μη με τρομάξεις.