Έτσι, σαν άδειο όνειρο εισέβαλες  στη μέρα μου

κι εκείνη ξώκειλε
σε μια λεκάνη νύχτα 

Έτσι, σαν άδεια στράτα ερημική και φόβια...

πρέπει να σε βαδίσω.

Δίχως να βλέπω που πατώ

Δίχως να ξέρω και γιατί 
θα πρέπει να σε μάθω...