Ας πούμε καλημέρα.
Μα μικραίνει ο κόσμος στον ήλιο
Τα μάτια μου κλείνουν
Χάνεται στην αχλή το τσούρμο ξημερώματα.
Καλημέρα!
Αργεί ακόμα του φεγγαριού το κάδρο
στον κοιμησμένο τοίχο τ' ουρανού
να στολίσει τη θάλασσα.
Διαβαίνει αργά, σαν βάσσανο η ώρα.
Κι εγω που προσδοκώ να πέσει η νύχτα
μετρώ τα βότσαλα ενα ενα...
Καλημέρα...
Η πρωινή δροσιά μου χάιδεψε τις πλάτες
και πασπάλισε με ρίγη την πλάτη μου.
Σεπτέμβρης...σιγά σιγά θα πέφτει ομίχλη την αυγή..
Κοίτα μη μου χαθείς κάτω απ' το στρωσίδι της..
είναι ύπουλη.
Έχει το χρώμα της λησμονιάς...


Κι είναι γλυκιά η καλημέρα