Κατερίνα στον καθρέφτη

Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ,
να μην ξυπνήσει εκείνη που κοιμάται μέσα μου
κι ανακαλύψω πως το μάταιο είναι τροφή και το παράλογο δρόμος
και πεινώ να φάω
και διψώ να ταξιδέψω.
Μη συρθώ απ' τις αδυναμίες μου
που φυλακίζω έντρομη
όσες μυριάδες σαν αυτοκόλλητη ταινία μου κολλήσανε
ως επιθυμίες και θέλω.
Κι εγώ θέλω.... Θέλω!!! Και θέλω,
να πάψω να υπόσχομαι πως μπορώ,
ακούω,
συμμετέχω.
Θέλω, να μη με χρειαστεί η ζωή να είμαι εδώ
να μη με αποζητήσει κανείς
να αφεθώ στην ποίηση δίχως ενοχές
να μην αναφέρω τον Τρότσκι
να μην ξέρω που πέφτουν τα Εξάρχεια
να μη με ξαναδούν σε πορείες, να μην ξέρουν τ' όνομά μου,
να μην ξέρουν τ' όνομά μου
να μάθουν να αποδέχονται την άρνησή μου
να μη μου ζητούν
να μην περιμένουν.
Θέλω να μην πρέπει να αναπνεύσω
Θέλω, αφού επιλέγουν το πώς θα ζήσω
να μπορώ να επιλέξω
το πώς θα πεθάνω

                                                       τζιάτζιου μαρία