Σάββατο 30 Απριλίου 2011

Σ'άκουσα ένα βράδυ
αργά,
όταν μπήκες.
Σαν σε όνειρο...
είχες κι εσύ αφήσει
τα ίχνη σου.
Δυο πράσινοι ουρανοί
σα γάργαρα ποτάμια
πνίξανε τις λέξεις μου,
που βρήκα το πρωί
μούσκεμα
απ'την ευτυχία,
χωρίς να βγάζουν νόημα πια.
Κι αδιαφορώ
αν δεν το κάνουν.
Εσύ είσαι'δώ.
Ακροβατείς
πάνω στις έννοιες
που αγαπάνε
Ανάμεσα απ'τα πι
και τα ωμέγα.
Στριμώχνεσαι στο "είσαι"
και στο "εδώ".
Ταράζεσαι απ'τα λόγια
που σε δείχνουν
η νιώθεις τις τελείες
που πονάνε.
Και δεν εγκαταλείπω.
Θα βρήσκεις συλλαβές
όταν θα λείπω.