Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

Δεκαεφτά ηλιοτρόπια

Κι αν πω για της ψυχής το σούρουπο
και της χαράς την άχρωμη  δύση 
λευκή μου πέτρα
κόρη του ανέμου σπλαχνική
και μούσα 
Κι αν πω για των ματιών το σύθαμπο
και του αγνού την ερημιά
μαύρο μου αερικό
του ολίγου κόσμου χάρτη
και λιβάδι
και νερό
και κελάρυσμα...
Κι αν πω να λούσω τα μαλλιά
τα ξέπλεκα της αστραπής
τα πόδια της -σκυφτά, αν πλύνω
Αν της ομίχλης τα λιτά
ριχτά φουστάνια ενδυθώ,
άυλη, γκρίζα, αρχαία μοίρα
κι αν πω ζωή
κι ελπίδα
-ελευθερία..
Κι αν πω ακόμα, επανάσταση!
Και δύναμη
Και περηφάνια!
Κι αποκάλυψη..

Θα πω γυναίκα!
Αν πω "εσύ"...

Της άδολης αγάπης μου αστροφώς
Μελάνι των χεριών μου λαλίστατο
Εφηβική μου ψυχή -Καρυάτιδα...


Τζιάτζιου Μαρία

                                                            ~Camille Claudel~

                                                         


                                             
        ~Οι ποιητές, σε καμιά γωνιά του σύμπαντος δε χωρούν μόνοι
                                   Και οι αγαπημένοι, σέρνονται, άθελα, στους αιώνες μαζί τους~