Ναι,σιγώ.
Μου' πες να κάνω ησυχία
γιατί έχεις απλώσει τον ήλιο σου
να κοιμηθεί στο πάτωμα.
Απαγορεύεις να τον δρασκελίσω
Μόνο να τον κοιτώ και
να σου λέω τι βλέπω.
Μα τι  να δω περισσότερο
απ' την αθωότητά σου
και τη λάμψη που του χάρισες...
Βλέπω τις ακτίνες του ροζ,
τυλιγμένες γύρω απ΄τη σφαίρα του με χάρη.
Και τρέχουν πούπουλα 'δω κι εκεί.
Να, σαν πουλί ξεμαλλιασμένο δείχνει
Μη με μαλώσεις που το λέω...
Και γέρνει όμως τόσο ήσυχος,
σαν το μουτράκι σου όταν παίζεις.
Γαληνεμένο κι όμορφο!
Μα κι ο ουρανός...
Απέραντος μπέζ,προτότυπος!

Μην τα μαζέψεις.
Άσε τα λίγο ακόμα στο σαλόνι μας
Δε βγαίνει κάθε μέρα τόσο ευτυχής ο ήλιος
Ούτε παραδίνεται στη δική μας φαντασία πια