Σάββατο 14 Μαΐου 2011

η αλήθεια του Γολγοθά

Ερμητικά κλειστή η πόρτα της φαντασίας
σ' ασπρόμαυρη ζωγραφιά,
με πρώτο πλάνο μια αποσύνθεση
στους τόνους του γκρι.
Μια έμπνευση του τίποτα
που πηγάζει πάντα
από το δέντρο της απουσίας
αγνοώντας μυστηριακά το καλαίσθητο.
Τεχνοτροπία να προσβάλλεται το ευ
και να εκτίθεται στο αμείλικτο κάθε τι,
αναθεωρώντας  ψέματα που πλαστήκανε
με περίσσια ικανότητα,
για λόγους αποδοχής μιας σύντομης,
μιας κίβδηλης ευτυχίας.
Αναρριχιέται η αλήθεια στο πλήρωμα του χρόνου.
Διαπερνά την καθυστέρηση
μπερδεύοντας τα υπάρχοντα προγραμματισμένα
και ρυμουλκεί από πίσω πάντα χίμαιρες,
χλομές.
Βγαίνουν σαν από πίνακα που,
απεικονίζει χήρες σε απόγνωση
τραβώντας τα ανάκατα μαλλιά τους απ' τη ρίζα,
σκορπώντας την αίσθηση της πρώτης απόγνωσης,
σαν τις κοιτάς.

Ερώτηση...
Πού είναι η θέση αυτής της ζωγραφιάς;

Πού παν και κρύβονται οι αλήθειες άραγε
όταν τις κλωτσάς κάτω απ' το κρεβάτι
και γυρίζεις πλευρό...
Αναδύονται νομίζω!
Τρυπούν τα στρώματα,σέρνονται
και ύπουλα μπαίνουν στα όνειρα...
όπως ύπουλα τις αποδιώχνει κανείς!
Μαρτυρικά σηκώνουν το σταυρό τους
μα όσο διαρκεί ένας Γολγοθάς.

Η απάντηση...
Στο Γολγοθά  είναι λοιπόν
η θέση της ζωγραφιάς.
Κι αν μείνει εκεί,
τρείς μέρες,
θ'ανθίσουν χρώματα
μέσα απ'την κοπριά
να πλύνουν τον καλλιτέχνη
με την αλήθεια του...