Κυριακή 11 Μαρτίου 2012




Τελειώνει το παραμύθι
Μικρό, ζεστό μου καλοκαίρι
Ο χρόνος ξεψυχάει
Οι τελευταίες του πνοές σκυρτούν.
Ξελιγώνονται στη βροχή
που σκορπάει τα μάτια μου
και λιώνει μες τα αυλάκια της τον ήλιο
εκείνον που λατρέψαμε
να καίει στη σάρκα...

Πως να τα δεις τα μάτια μου
Μάτια δεν έχω
Και πως να δω τα μάτια σου..
απ' τα σύννεφα..

Άσε λοιπόν τη σκέψη να παγώσει στον καιρό
Άσε να με παρασύρει ο κρύος άνεμος..
ξερόφυλλο σε λησμονημένο τοπίο
πετραδάκι, κούτσουρο στη χειμωνιάτικη θάλασσα
να μπερδευτώ με τη λήθη,
σταγόνα στο βαθύ ωκεανό της καρδιάς σου...

Ξέχασέ με μια φορά
να μη μας δοθεί ποτέ,
δεύτερη ευκαιρία να πονέσουμε
Να μη μας διαβρώσει ο χρόνος..
Να μείνουμε ένα ψεύτικα αληθινό παραμύθι
στα πίσω πίσω
στο συρτάρι της λησμονιάς..