Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012


Τεντωμένο σχοινί
κάτω απ' τα πόδια μου
να περάσω απέναντι.
Διαβατήριο χωρίς υπογραφές
και ξένη ταυτότητα.
Κυνηγώ τη σκιά που κάποτε διετέλεσε  όνομα
και χάθηκε στα πιο πίσω της διαδρομής,
αναλφάβητη αναφορά σε ύπαρξη.
Μη μου αρνηθείτε την άγνοια των χρόνων 
και μη γελάστε με την έλλειψη της  προσφοράς.
Ο,τι αχαλίνωτα έτρεχε στο στίβο της δικαιοσύνης μου 
κατέρρεε κάθε μέρα πάνω μου
συντρίμμι το συντρίμμι.
Κανενός όμως το βάρος δεν του φόρτωσα.
Σε κανενός την τσέπη όμως δεν έψαξα.
Ό,τι σου κλέβει η ζωή αρμενίζει καιρό ναυάγιο στο πέλαγο,
διάσπαρτο αποκαΐδι να το μαζέψεις αν θες απ' την αρμύρα,
να στήσεις  με πρόνοια ξανά την αρχή.
Κανείς δε φταίει για τον ύφαλο που χτύπησες.
Κανείς δε σου χρωστάει το χέρι του
ούτε η βοήθεια το δικό της.
Τέντωσε το σχοινί σου 
και περπάτησε το πάνω απ' το κενό σου.
Μην περιμένεις, κανείς δε θα 'ναι 'κει.
Να σου είναι αρκετά 
ένα πράσινο δέντρο απέναντι
κι ένας ζεστός ήλιος πάνω απ' τη σπηλιά που σε περιμένει.