Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

Παγκόσμια ημέρα ποίησης

Με την αφορμή της σημερινής ημέρας θα ήθελα να ακουμπήσω εδώ πάνω λίγες απο τις στροφές ποιημάτων που αγάπησα απο ανθρώπους γνώρισα και που τους εύχομαι όχι μόνο για την εμπορική επιτυχία -σε όσους έχουν εκδώσει τις σκέψεις τους- αλλά και για τη γαλήνη της ψυχής τους. Και τα σχόλια εδώ, νομίζω, είναι περιττά...




Όταν βρέχει - Νόνη Σταματέλου

[...]
Όταν βρέχει
αναποδογυρίζω με μανία τα παλιά συρτάρια
Και γεμίζει με μνήμες το σπίτι
Τρέχω και κλείνω πόρτες και παράθυρα
Ανοίγω ένα παλιό κρασί
Και με βρίσκουν το πρωί στο πάτωμα
Χτυπημένη απ' την απουσία...
  


Το αντίο - Νόνη Σταματέλου

[...]
Μα όσο κι αν ξεμάκρυνες 
μη σε γελάσει ο χρόνος
αν σβήσουμε το παρελθόν
ζούμε ζωή μισή






αλλά, αυτόν τον καιρό - Χρήστος Ζάχος

[...]
Και αυτόν τον καιρό πίνω περισσότερο απο ποτέ
Και αυτόν τον καιρό καπνίζω περισσότερο απο ποτέ
Και αυτόν τον καιρό τρελαίνομαι περισσότερο απο ποτέ
Και αυτόν τον καιρό πεθαίνω κάθε μέρα -όπως παλιά
Αλλά αυτόν τον καιρό δε μπορώ να γράψω λέξη.
Ούτε μια λέξη.
Ούτε
Μία
Λέξη
Μία
Μόνο
μια
λέξη.


Μηδέν - Χρήστος Ζάχος

[...]
Κι  εγώ ο άθλιος
μα και ωραίος εραστής σου
γυρεύω λίγη αγάπη
ή θάνατο
να σώσω τη βιασμένη μου ψυχή
ζώντας με την αιώνια πληγή ανοιχτή στον ήλιο
και περιμένοντας λύτρωση
απο το πουθενά


Μαγεία - Βίκυ Δερμάνη

Οι δράκοι πέθαναν
οι νεράιδες γέρασαν
τα φίλτρα έσβησαν
και μόνο η λάμψη των ματιών σου έχει μείνει για να μου θυμίζει ότι ακόμα υπάρχει μαγεία...

Άνευ όρων -Βίκυ Δερμάνη

[...]
πεινώ το σώμα σου γυμνό
σώμα στο σώμα ν' αρμενίζεις
τόξο να γεννάσαι λαίμαργο
άγριο τόξο κρατερό
τυφώνας άλκιμος κι ακμαίος.


Είμαι εδώ - Δημήτρης Σιδιρόπουλος

[...]
αγάπησα τις σκοτεινές νύχτες του πόνου
και της σιωπής σου
τους βράχους που κύλησαν
πάνω στον άγριο έρωτά μας αγάπησα
ερωτεύτηκα την απουσία σου
γιατί μου δίδαξε την πείνα του έρωτα.


Αν - Δημήτρης Σιδιρόπουλος

[...]
Αν είχαμε την ιδέα της ομορφιάς
θα σπέρναμε ένα φυτό στη γη της
Αν είχαμε το μεγαλείο
θα καταλαβαίναμε πόσο μικροί είμαστε





Στιγμής αιωνιότητα - Φιλιπιδάκη Δέσποινα

Με όσα συνθήματα
κι αν γράψουμε τους τοίχους
την λέξη "ΤΕΛΟΣ"
Το πάθος μιας στιγμής
«Αιωνιότητας»
Δεν θεραπεύεται
Ποτέ!

Του χρόνου το ένα - Φιλιπιδάκη Δέσποινα

το σήμερα είναι το ένα
το αύριο είναι τα πάντα
ανάμεσα σε εσένα κι εμένα
διαλέγω του χρόνου το ένα
και είναι δικό μου.


Ακολουθώ - Ανδρέας Λισσόβας
[...]
Μα είναι, χρόνε
που μοναχά
σε βλέπω
και να σε πιάσω δε μπορώ...
Κι έτσι,
παίρνω το γαϊδουράκι μου
Πάντσα μουγγός
κι ακολουθώ...
όπου με βγάλεις...
ακολουθώ...

Μέσα απ' τις σκιές - Ανδρέας Λίσσόβας
[...]
Γι' αυτό λοιπόν, άκουσε, πως, εδώ, όταν
το χαρτί ζωγραφίζεται απο τον ποιητή,
τίποτε στον κόσμο δεν σταματά
τα όνειρα...
που πραγματοποιούνται...


Χωρίς τίτλο - Έλενα Παρχαρίδου
Στη δική μου γη
θα τρως απ' όλους τους καρπούς
Θα μπορείς να παίζεις με τους πάνθηρες και τις τίγρεις 
Και θα φοράς ο,τι σου αρέσει
Δεν έχει όρια ο κήπος μου για σένα ούτε πόρτες κλειστές
Εδώ δεν θα έχεις όνομα κι ούτε χρειάζεται να κόψουν τα πλευρά σου


Χωρίς τίτλο - Έλενα Παρχαρίδου
Λοιπόν στον ύπνο μου
βλέπω ότι σ' έχω νικήσει.
Πόσο χαίρομαι που όταν ηυπνάω 
δεν έχω πολεμήσει κανέναν

Παντού εκεί - Τόλης Νικηφόρου
[...]
Σπασμένα δάχτυλα
που αφήνουν ίχνη στο χαρτί 
το ποίημα
παντού εκεί όπου καταφεύγει
απαρηγόρητη η ψυχή.

Δεν είμαι μόνος - Τόλης Νικηφόρους πάντα
[...]

Κι είμαστε ένα
μέσα μου όπως πάντα
εγώ και οι σκιές 
οι αγαπημένες μου σκιές


δεν είμαι μόνος




Φωτιά μέσα στα χόρτα που έρπει - Τόλης Νικηφόρου


[...]
μ' αρέσει αυτό το κόκκινο στις λέξεις σου
θαμπό σαν τη φωτιά μέσα στα χόρτα που έρπει
και φανερώνει ξαφνικά τη λάμψη και το χρώμα της


δρόμος μακρύς κάτω απ' τα κάστρα
κι είσαι η πλατεία με τις μουσικές στο τέρμα του.








Τρεις ουρανούς - Silena


[...]
τρεις ουρανούς έχω


ο ένας θυμάται
ο άλλος υπόσχεται
ο τρίτος συντροφεύει


δεν έχουν πείσματα οι ουρανοί μου
δεν έχουν όχι και γιατί
μόνο μνήμες, επιθυμίες και στοργή


τρεις ουρανούς έχω 
κι απέραντη αγάπη




Γιορτάζουμε την παγκόσμια ημέρα ποίησης. Μνημονεύουμε το ζειν στο αέναο του χρόνου που καταγράφει το στίγμα μας, ιδεατό αποτύπωμα της ανθρώπινης ανάσας στο "κάπου" του χάους του σύμπαντος...
Πυροτεχνήματα λοιπόν!