Απλώνει τα φτερά της η νύχτα
κι ένα γεμάτο φεγγάρι
σε χαιρετά
απ'το παράθυρο τ'ουρανού
Τί σε θλίβει;
ποιό σκοτάδι είναι χειρότερο
απο 'κείνο της ψυχής;
Όλα είναι ξένα στον παράδεισο
μοναχικά
εδώ, μαζί,
να έρθει η Άνοιξη.
Να μας ζαλίσει
η μυρωδιά της πασχαλιάς
στη μικρή μας αυλή.
Να μετρούμε τ'αστέρια
σα μικρά παιδιά
Κάτω απ'το βλέμμα
μιας κουκουβάγιας
δίπλα στον κισσό που κρέμει
σαν τα μαλλιά του Απόλλωνα, λυτά........