Και ξημέρωσε.....
Και τι μ'αυτό;΄
Πού τα σπουδαία;
Δεν ανοίγω το παράθυρο με τη θέα
Άκουσα έναν Παπάζογλου΄
στον καφέ μου
(με το κόκκινο φουλάρι,ναι.)
έπλυνα και το τζάκι
απο τους καπνούς,που μαύρισε
(απο μέρες,ξέρεις)
πέταξα τα άδεια πακέτα
απ'τα απαίσια καινούρια μου τσιγάρα
(δέν ξανακάπνισα εκείνα τα παλιά μου
απο κείνο το βράδυ)
και χαιρετώ και τις πεταλούδες
που μπήκαν στο σπίτι μου
κατα λάθος
ίσως
στ'αυτιά μου.
Αφού δεν τις βλέπω άλλο...
να μην εξακολουθώ να μιλάω μαζί τους
σαν την ηλίθια
Θα με περάσουν για τρελλή
Έχω είδη αναστατώσει τον κόσμο
(πάντα...........)
Χάθηκα και με ψάχνουν
(στα άχυρα....)
Κι έχω τόσα νεύρα.........
Ευτυχώς που είναι Σάββατο
11:02
τελείωσε κι ο καφές...
και δε περιμένω ν'ακούσω απο κανέναν
υπέροχα πράγματα
ξανά
μόνο αναρωτιέμαι...
για πόσο θα κοιτω τα μάτια σου ακόμα
μέσα απ'τα γράμματα
της Ελληνικής αλφαβήτου
ε;
φτιάξε ένα σπιτάκι
μ'ένα παραθυράκι
και φώναξέ με
όταν σταματάς τη δουλειά σου
να πάρω τα τσιγάρα μου
που δεν είναι τα παλιά μου
να πούμε...
γιατί συμβαίνουν όλα αυτά στον κόσμο
τι κρύβεται απο πίσω;
το χρήμα;
κι εσύ
γιατί όλο μου φεύγεις
και με απελπίζεις;
να πάρω τα τσιγάρα μου;;;;