Αλόγιστη λύτρωση

Αλόγιστη λύτρωση
ποτίζεις τις αυλές μου
απ'τα μάτια του χάους
μεθησμένη πνοή...
απλώνεις λερά σεντόνια
στους θάμνους με τ'αγκάθια
τρέχεις
στη βοή μου
ασταμάτητα
με ξύλινα πόδια
τί απ'τις βροχές να φέρεις πίσω..
αναζητάς καρπούς
ανάμεσα απ'τα δάχτυλα
μυρωδιές
απ'τα στήθια που στάζουν
τα θέλγητρα
Να,
απ'του κτήτορα το νεύμα κουμαντέρνεσαι
Άριστα πράτεις
μόνο.