Τα απελπισμένα κλάματα
τα συντροφεύουν δαίμονες που
τρέφονται με χαρά
απ'την παλίρροια των δακρύων
Και τις νύχτες
φυλούν τα πτώματα
των άρρωστων ψυχών
που παραδόθηκαν στον έρωτα.
Σφυροκοπούν στ' απομεινάρια.
Μην κλαίς
δε σου ταιριάζουν δαίμονες εσένα
και
μην κοιτάς εγώ.
μεγάλωσα μαζί τους!