Για την τύπισσα. Γεννιόμαστε μαζί μετά τους φραγμούς

Αν είχε η μάχη στρατιώτες σαν του ύψους σου,
στα χαρακώματα οι μανάδες θα πλέκανε, φαντάρε!
Αν είχε η ζωή σαν του μεγαλείου σου
θα γιόρταζε η ταπεινοφροσύνη καθισμένη στον ήλιο...
κι η οργή δεν θα είχε μερίδιο στο αποτέλεσμα.
Κι αφού δεν είναι...
φορτώσου δυο στίχους στην πλάτη και
ταξίδεψέ τους μέσα στους καπνούς και τα μπαμ μπουμ
και μη φοβάσαι...
δε σε ένοιαξε και ποτέ η σάρκα εσένα
Το νου σου στέλνεις ακόμα στον πόλεμο!!!


                                                                τζιάτζιου μαρία