αυτός ο άνεμος που περνά από  μπροστά σου
είναι εκείνο το γνώριμο άρωμα των ονείρων σου..
είναι αυτό που η φαντασία σου  όταν έπλαθε την εικόνα η πραγματικότητα
έδινε σάρκα και χαρακτηριστικά..
περνάς από μπροστά μου σαν πουλί ελεύθερο
που σέρνεται μια αλυσίδα σου
φαίνεται τώρα βγήκες από το κελί της ζωής σου
μόνο που αυτή δεν αγγίζει την δική μου...
μην γυρίσεις να κοιτάξεις
ίσως γιατί η πραγματικότητα να με κλείσει στα δεσμά της..
ίσως εκεί πάνω να μπορώ να σε αγγίζω να σε ονειρεύομαι να σε φιλωω..
αλλά τώρα φύγεεε φύγεε
ξενιτεμένο αγέρι και 
έλα πάλι όταν ευάλωτη από τον γκρίζο καπνό με βρεις



                                     Λίτσα Παπαλαζάρου