Δευτέρα 4 Ιουνίου 2012


τα λόγια σου αγκαθωτά πέπλα στη ψυχή σου..
φτιάχνουν κόκκινες κοιλάδες στις  αρτηρίες σου..
μα δεν είναι το ταξίδι που χάθηκε
δεν είναι ο χρόνος που έκοψε στη μέση τη ζωή
δεν είναι η ελπίδα που διαγράφηκε.
είναι η απάρνηση της πίστης στα θέλω σου που
σχοινιάζει την ανημποριά σου..
μη κενωθείς τώρα που το μυαλό σου σχήματα εξάρτησης φτιάχνει
στην ατέλειωτη φυγή.. μη!
τα όνειρά σου γεύση ζωντάνιας δίνουν
και λιθοβολούν τα δεν σου...
 ΖΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΟΥ ΠΡΟΣΦΈΡΟΥΝ ΣΤΙΣ ΜΈΡΕΣ ΠΟΛΛΏΝ ΧΑΡΆ!!!


                                           ΛΙΤΣΑ ΠΑΠΑΛΑΖΑΡΟΥ